Jutro czeka nas długi dzień | PRZEDPREMIERA /

„Jutro czeka nas długi dzień” to film o wyjątkowej bohaterce i jej niesamowitym życiu.

Helena to kobieta, która dla własnego zdrowia już dawno powinna przejść na emeryturę, ale nie potrafi. Jest Polką, która przyjechała do Indii trzydzieści lat temu i została na resztę życia.

Pracuje w ośrodku dla trędowatych i ich dzieci Jeevodaya. Jest lekarką, opiekuje się między innymi małymi podopiecznymi, których nie tylko leczy, ale również wychowuje. Nie bez powodu wszyscy w ośrodku mówią do niej nie inaczej jak mama. Tylko jednej osobie nie jest w stanie to przejść przez gardło – nowemu dyrektorowi, który robi wiele, by się kobiety pozbyć, bo ma ona zbyt dużą władzę. Choć jest katolickim księdzem, to nie jest w stanie docenić miłosiernego zaangażowania kobiety, pogardliwie nazywając ją Matką Teresą.

Dokument Wysoczańskiego ma w sobie coś mistycznego. Dotyka bowiem tajemnic różnych wyznań i poszukuje w nich tego, co najistotniejsze, czyli istoty dobra. W filmie nie ma żadnej filozoficznej pretensji, a tym bardziej niepotrzebnej dewocji. Piosenka Boba Dylana wykorzystana w filmie celnie dopełnia tą wyjątkową opowieść.

„Jutro czeka nas długi dzień” prezentowany był na wielu festiwalach i ma spore grono zwolenników. Należę do nich. Film ujął mnie przede wszystkim postawą głównej bohaterki, ale też swoją realizacyjną formą. Lubię takie historie i lubię, gdy reżyser próbuję odnaleźć też swój filmowy język. Wysoczański, mający na koncie kilka udanych propozycji, i tym razem sprawdził się w roli autora, który ambitnie tworzy swoje kino. Niby dokument, ale prawie fabuła. Na jakiejś dziwnej granicy rozgrywa się ta opowieść. Są tacy, którym nie podoba się taka formuła, którzy dostrzegają inscenizację wielu scen, ale dla mnie to bardzo przemyślana koncepcja.           Krzysztof Spór