Pożegnanie jesieni | FESTIWAL CZYTAJ!| wstęp wolny /

Ekranizacja powieści Stanisława Ignacego Witkiewicza. Przepełniony erotyzmem i duchem szaleństwa porywający obraz świata w obliczu katastrofy. Młody dekadent Atanazy Bazakbal nawiązuje perwersyjny romans z jasnowłosą Helą Bertz, córką potężnego finansisty. W międzyczasie Atanazy zaręcza się z polską szlachcianką Zofią Osłabędzką. Aby poinformować o tym niczego nieświadomą Helę, wyrzuca z pałacu księcia Prepudrecha, narzeczonego Heli. Ten, rozjuszony wzywa go na pojedynek. Tymczasem do pałacu zbliżają się zbrojne oddziały wroga.

Trelińskiemu udało się dzięki ogromnej wrażliwości plastycznej zakląć w ruchome obrazy obsesyjne motywy twórczości Witkacego. Jest więc w jego filmie katastroficzno-dekadencki klimat; jest orgiastyczny i perwersyjny erotyzm, jest także lęk przed duchowym upadkiem cywilizacji, objawiającym się zanikiem wolności jednostki i potrzeb metafizycznych. Groteska i surrealistyczny humor mieszają się z nieco błazeńskim, lecz autentycznym tragizmem, przy czym im dłużej trwa film, tym częściej dochodzi do głosu ten drugi. Poczynaniom bohaterów towarzyszy, tak znamienna dla Witkacego, aura niesamowitości.

Film nakręcono m.in. w plenerach łódzkiego Pałacu Izraela Poznańskiego przy ul. Ogrodowej, gdzie mieści się Muzeum Historii Miasta Łodzi.

W Pożegnaniu jesieni pojawiają się cytaty literackie – fragmenty Eugeniusza Oniegina Aleksandra Puszkina oraz Ecce homo Fryderyka Nietzschego. Wykorzystano również fragmenty opery Napój miłosny Gaetano Donizettiego oraz kroniki ukazującej płonący sterowiec Hindenburg