FILMY FABULARNE:

 ATLANTYDA

Ukraiński kandydat do Oscara, zdobywca Grand Prix 11. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Odessie. Wschodnia Ukraina, niedaleka przyszłość. Pustynia nienadająca się do zamieszkania przez ludzi. Siergiej, były żołnierz cierpiący na zespół stresu pourazowego, ma problem z przystosowaniem się do nowej rzeczywistości. Przyłącza się do ochotniczej misji Czarny Tulipan, której członkowie ekshumują zwłoki żołnierzy. Tą pracą stara się zwalczać swoją traumę i szukać sił, by dalej żyć. Czy w końcu nauczy się żyć bez wojennej traumy i zaakceptuje siebie takim, jakim jest?

ZAPOMNIANI

Nina ma 30 lat i jest nauczycielką języka ukraińskiego. Mieszka w Ługańsku, mieście położonym we wschodniej Ukrainie, na terenie okupowanym przez prorosyjskich separatystów. Nie może opuścić miasta. Nie może też dłużej uczyć ukraińskiego. Jest zmuszona iść na kursy przekwalifikowujące ją na nauczycielkę języka rosyjskiego. Pewnego dnia los stawia jej na drodze osieroconego po wojnie 17-letniego Andrija. Chłopak na dachu swojej szkoły umieszcza ukraińską flagę i trafia w ręce policji. Żyjąc w świecie niesprawiedliwości, Nina zdaje sobie sprawę, że Andrija może czekać długie więzienie. Postanawia działać… Jak mówi reżyserka: „Ta historia jest poświęcona przesiedleńcom wschodniej Ukrainy i Krymu, a także wszystkim ludziom, którzy pozostali w okupowanych regionach wbrew ich woli. Próbowałam pokazać tamtejszą rzeczywistość taką, jaka jest, nie ukrywając faktów. Ważne było dla mnie to, że ludzie mają swoje nadzieje i marzenia także w okupowanych regionach. Zakochują się i zasługują na przyszłość”.

Film otrzymał wyróżnienie  za reżyserię w konkursie 1-2 35. Warszawskiego Festiwalu Filmoweg

U311 CZERKASY

Jest rok 2014. Miszko i Lew są kolegami z jednej wsi, którzy służą na trałowcu „Czerkasy” należącym do marynarki wojennej Ukrainy. Stacjonują w porcie krymskiego jeziora Donuzław połączonego z Morzem Czarnym. Kiedy rozpoczyna się inwazja Krymu przez „zielone ludziki”, a prezydent Janukowycz ucieka z kraju, „Czerkasy” wraz z innymi statkami floty ukraińskiej zostaje zablokowany na jeziorze. Kolejne ukraińskie statki poddają się Rosjanom, jedynie załoga trałowca „Czerkasy” stawia opór. Tymczasem Rosjanie przygotowują się do szturmu trałowca. Marynarze muszą podjąć decyzję czy bronić się za wszelką cenę i do końca. Oparta na prawdziwych wydarzeniach historia ostatniej jednostki na Krymie, która pływała pod ukraińską banderą.

SPOTKANIE Z REŻYSEREM TYMUREM JASZCZENKO DOSTĘPNE NA UKRAINAFF.COM

ODDANA

Adaptacja bestsellerowej książki Sofiji Andruchowycz. Akcja filmu toczy się w drugiej połowie XIX wieku. Lekarz Anger stracił w pożarze żonę, ale udało mu się uratować dwie dziewczynki – własną córkę Adel oraz córkę służącej – Stefanię. Postanawia wychowywać dziewczynki razem. Mija 25 lat. Dziewczyny dorosły, lecz wciąż są nierozłączne, mimo że Adel jest zamężna. Stefa prowadzi dom, realizując swe pragnienia w kulinariach. Kobiety nie pojmują własnej relacji: są siostrami, koleżankami czy panią i służącą? W kalejdoskopie miłości i zazdrości, podwójnych sensów i tajemnic, zaciera się krawędź pomiędzy rzeczywistością i wymysłem. Piękne stroje, wyszukane dania i niekończące się promenady. Co się wydarzy, kiedy zniknie iluzja?

SPOTKANIE Z AKTORKĄ MARIANĄ JANUSZEWICZ I AKTOREM SEBASTIANEM CYBULSKIM DOSTĘPNE NA UKRAINAFF.COM

NUMERY

Historia “Numerów” rozpoczęła się w 2018 roku, kiedy Oleg Sencow odsiadywał w kolonii karnej o zaostrzonym reżimie na dalekiej północnej Syberii wyrok 20 lat za rzekomą działalność terrorystyczną. Tuż przed rozpoczęciem strajku głodowego, który mógł się skończyć jego śmiercią, oddał bliskim wszystkie swoje rzeczy, w tym napisany przed uwięzieniem scenariusz, aby ktoś inny go zrealizował. W ponad stu listach z łagru Oleg przekazał wszystkie decyzje: od wyboru obsady przez akceptację projektów scenografii aż po szczegółowe wskazówki dotyczące tempa i stylu gry aktorskiej. Wszystkie wytyczne Olega na planie realizował ukraiński reżyser o tatarskich korzeniach, i jak Oleg także pochodzący z Krymu, Achtem Seitabłajew. “Numery” zrealizowane na podstawie sztuki Sencowa to dystopia i parabola. Film opowiada o ściśle uporządkowanym świecie dziesięciu liczb, w którym nagle pojawił się błąd powodujący stworzenie nowego świata. Czy będzie lepszy od starego?

CZARNY KRUK

Dramat historyczny oparty na powieści Wasyla Szklara „Czarny Kruk”. Film opowiada o walce ukraińskich powstańców z Chłodnojarskiej Republiki (1919-1922) przeciwko okupacji komunistycznej. To historia życia i miłości Iwana, uczestnika powstania o przezwisku Kruk. Odwieczna tęsknota do wolności narodu ukraińskiego nie pozwala mu ignorować wydarzeń, które obserwuje we własnej wsi. Kruk rezygnuje ze spokojnego życia rodzinnego i rozpoczyna piekielną walkę o niepodległość ziemi ojczystej, wolność i przyszłość swojego narodu oraz własnej rodziny

ZIEMIA / niemy, reż. Oleksander Dowżenko, ZSRR 1930, 75 min.

Ostatni film niemy Dowżenki i jednocześnie jedno z ostatnich arcydzieł kina niemego. Reżyser stworzył prawdziwie poetycką, głęboko humanistyczną opowieść o

relacji między człowiekiem i naturą. Ziemia to stosunkowo prosta, zgodna z radziecką ideologią historia konfliktu w otoczonej bujną przyrodą ukraińskiej wsi.

Chłopi zachęceni docierającymi do nich nowymi ideami zakładają kołchoz. Młody i energiczny Wasyl sprowadza do wsi traktor, czym ściąga na siebie gniew kułaków – bogatych lokalnych gospodarzy. Film, w okresie gdy był realizowany, spełniał bardzo określone cele propagandowe, ale jego istotą stały się uniwersalne treści humanistyczne i kształt artystyczny. Uznawana dziś za najsłynniejsze dzieło ukraińskiej kinematografii, awangardowa Ziemia doczekała się wielu kontrowersyjnych interpretacji i już po 9 dniach od premiery dystrybucja filmu została zakazana. Film Dowżenki zrehabilitowano podczas międzynarodowego referendum krytyków filmowych w Brukseli w 1958 roku, podczas którego jury uznało Ziemię za jeden z dwunastu najlepszych filmów w historii.

FILMY DOKUMENTALNE:

 ZIEMIA JEST NIEBIESKA JAK POMARAŃCZA

Opowieść o rodzinie mieszkającej na pierwszej linii frontu w Donbasie na Ukrainie. Gdy na zewnątrz panuje chaos i słychać bombardowania, Anna – samotna matka – próbuje stworzyć w domu bezpieczną, pełną życia i nadziei przystań dla czwórki swoich dzieci. Rodzina kocha kino i kręci film inspirowany własnym codziennym życiem w trakcie trwającej wojny. Jaką moc ma magiczny świat kina podczas wojennej katastrofy? Jak zobrazować wojnę poprzez fikcję? Czy sztuka jest najlepszym sposobem na zachowanie człowieczeństwa w kompletnie odczłowieczonej rzeczywistości? Dla Anny i jej rodziny kręcenie filmów okazuje się uzdrawiającą terapią – staje się narzędziem do przemiany wojennej traumy w sztukę.

Nagrody:

Najlepszy film Sundance Film Festival, sekcja World Cinema

Najlepszy film dokumentalny na Millenium Docs Against Gravity

Najlepszy film Docudays UA International Documentary Human Rights Film Festival

SPOTKANIE Z REŻYSERKĄ IRYNĄ CIŁYK DOSTĘPNE NA UKRAINAFF.COM

NIE MARTW SIĘ, DRZWI SIĘ OTWORZĄ

Film dokumentalny kręcony latem i zimą w pociągach podmiejskich, które kursują pomiędzy Kijowem i kilkoma prowincjonalnymi miasteczkami. Film zaprasza do podróży w towarzystwie klasy robotniczej, wśród której znaleźli się głównie pasażerowie z marginesu i handlowcy. Podążając za kilkoma osobami i rodzinami z wagonu do wagonu, ze stacji do stacji, widz zagłębia się w ich codzienne troski i poznaje dylematy w budowaniu nowej tożsamości w rzeczywistości po rewolucji.

SPOTKANIE Z REŻYSERKĄ OKSANĄ KARPOWYCZ DOSTĘPNE NA UKRAINAFF.COM

Nagroda:

2019 – Montreal International Documentary Festival, New Visions Award

 SIERGIEJ ŁOŹNICA. RETROSPEKTYWA:

 AUSTERLITZ

Siergiej Łoźnica przygląda się ludziom zwiedzającym jedne z pierwszych obozów koncentracyjnych, w Dachau i Sachsenhausen, zbudowane przez nazistów w latach 30. ubiegłego wieku. Odwiedzają je tłumy – do obu łatwo dojechać z Berlina i Monachium.. Po raz pierwszy od II wojny światowej w przestrzeni publicznej znów padają słowa o potrzebie stworzenia obozów, dzielenia ludzi na lepszych i gorszych. Czy wizyta w takich miejscach prowadzi do jakiejkolwiek refleksji, czy jest tylko kolejną atrakcją, godną uwiecznienia na selfie?

POGRZEB STALINA

5 marca 1953 roku ludność ZSRR wstrzymała oddech na wieść o śmierci Stalina. Dzięki odnalezionym przez Siergieja Łoźnicę archiwom możemy przyjrzeć się z niezwykłej perspektywy pogrzebowi jednego z największych zbrodniarzy w historii ludzkości. Nigdy wcześniej niepokazywane, w dużej mierze kolorowe zdjęcia, zapierają dech w piersiach i przenoszą nas w samo centrum kultu jednostki. Łoźnica osiąga w tym filmie mistrzostwo w od lat rozwijanym przez siebie unikalnym stylu pracy z archiwami  –  udźwiękawia je i dzięki montażowi nadaje poszczególnym scenom fabularną płynność.

Przed naszymi oczyma staje cała potęga i absurd państwa, które obejmowało niegdyś dużą część globu. Hołd zmarłemu tyranowi oddają wszyscy mieszkańcy Kraju Rad – od ludów dalekiej Północy, przez mieszkańców mongolskich jurt, miliony moskwian, po pasterzy z Tadżykistanu. Łoźnica skupia się na obserwacji twarzy – w hipnotyzującym korowodzie mimowolnie szukamy znaku radości ze śmierci tyrana. Z obsesyjną momentami fascynacją reżyser analizuje najmniejsze składowe komunistycznej nowomowy – puste słowa, odpychającą mowę ciała, detale ubrań i zachowań.

SIERGIEJ ŁOŹNICA BLOK KRÓTKOMETRAŻOWY

 STARY CMENTARZ ŻYDOWSKI

W tym filmie, dedykowanym żydowskiej społeczności Rygi, Łoźnica zabiera nas do jednej z najbiedniejszych dzielnic miasta i parku na Starym Cmentarzu Żydowskim, gdzie grupa alkoholików i amerykańskich turystów czuje się jak w domu. Niewiele jest rzeczy, które przypominałyby nam o brutalnej historii tego byłego cmentarza żydowskiego.

LIST

Odległa wioska na północnym zachodzie Rosji. W starym, drewnianym domu znajduje się szpital psychiatryczny. Zarówno miejsce, jak i jego mieszkańcy wydają się być nietknięci przez cywilizację. W tym dziewiczym otoczeniu nie słychać ludzkiego głosu, a ból jest wyciszony.

NOC W OPERZE

Posługując się archiwalnymi zdjęciami, Sergiej Łoźnica z humorem odtwarza galowe przedstawienia organizowane w Palais Garnier w latach 50. i 60. Śmietanka Paryża oraz światowe osobistości wspinają się po schodach Opery, by słuchać wybitnych głosów takich jak Maria Callas. Reżyser z humorem wydobywa ironię pompatycznych wieczorów.

FILMY KRÓTKOMETRAŻOWE

NIENASYCONA

Typowy poranek w lwowskim domu – rodzina przygotowuje się do śniadania. Nagle dzieje się coś strasznego – najstarsza córka pojawia się na ekranie w innych kolorach, tragicznie niedopasowana do swojego idealnie nasyconego otoczenia i innych postaci: jest odbarwiona. Zrozpaczona bohaterka zdaje sobie sprawę, że film zakończy się za 9 minut. Czy będzie w stanie zmienić swoją kolorystykę?

CYRKULACJA / КОЛООБІГ

Trzy lata obserwacji zmiennego krajobrazu Kijowa zostały skondensowane w 10 minut film

ZONG

Film podejmuje problem ekologiczny. Rezerwat Zamglai to jeden z największych systemów mokradeł na Ukrainie. Nazwa Zamglai prawdopodobnie pochodzi od starożytnego kurdyjskiego słowa zong, które oznacza bagno. Zjawisko bagna jest rozpatrywane z różnych perspektyw: jako wyraz strachu w kulturze społeczności rolniczej; jako wyeksploatowany krajobraz współczesnej epoki przemysłowej; jako złożony system relacji między setkami gatunków w perspektywie post humanistycznej; jako pochłaniacz i naturalny regulator dwutlenku węgla, który zmienia skład atmosfery i perspektywę życia na planecie.

DRUGI FRONT. HISTORIE ŻOŁNIERZY LGBT

L – Nastia / Настя, Maksym Nakonecznyj, Ukraina, 2020, 3 min.

G – Nick / Нік, Maksym Nakonecznyj,  Ukraina, 2020, 4 min.

B – Jara / Яра, Maksym Nakonecznyj, Ukraina, 2020, 5 min.

T – Seb / Себ, Maksym Nakonecznyj, Ukraina, 2020, 4 min.

Historie ukraińskich wojskowych LGBT, weteranów i wolontariuszy. Oprócz walki o niepodległość własnej ojczyzny są zmuszeni do walki na innym froncie, gdzie toczy się bój o ich akceptację i widoczność w społeczeństwie, walka o godność i równość. Filmy przedstawiają historie aero wywiadowczyni Anastazji, paramedyczki Jaryny, wolontariusza i paramedyka Mikołaj oraz wolontariusza Sebastiana.

WSPÓŁCZESNA ANIMACJA UKRAIŃSKA

HISTORIA UKRAINY W PIĘCIU MINUTACH / ІСТОРІЯ УКРАЇНИ ЗА 5 ХВИЛИН, reż. Saszko Danyłenko, 5 min. 37 sek., Ukraina 2020

Krótka historia Ukrainy od Wielkiego Wybuchu aż do dziś.

SUROGAT reż. Stas Santimow, 6 min. 03 sek., Ukraina 2020

Człowiek niszczy gniazdo nieznanego, strasznego stworzenia, ale to nie jest najstraszniejsza istota, jaką spotka dzisiejszego wieczoru.

GŁĘBOKA MIŁOŚĆ – reż.  Mykyta Łyskow, Ukraina  2019,  13 min 58 sek.,

Głęboka miłość w końcu przydarzyła się w Ukrainie.

PĘPOWINA  – reż. Oleksandr Bubnow, Ukraina 2018, 6 min. 39 sek.

Historia o ślepej matczynej miłości i nadmiernej opiece, która nie pozwala synowi wyrosnąć na mężczyznę, ale sprawia, że jego wewnętrzne dziecko pozostaje bezradne i infantylne na długie lata.

METAMORFOZA  – reż. Anna Rudiczenko, 6 min. 47 sek., Ukraina, 2019

Gregor jest sowieckim weteranem II wojny światowej i żywicielem dla swojego starszego ojca i młodszej siostry. W luźnej adaptacji „Metamorfozy” Franza Kafki życie Gregora pogrąża się w chaosie w wyniku tragicznego wydarzenia, które rozbija jego rodzinę.

DOPÓKI NIE STANIE SIĘ CZARNE  -, reż. Anastasija Faliłejewa, 6 min. 23 sek.,  Ukraina, 2019

Kiedy prawda boli i nic nie można zmienić, wydaje się, że jedynym wyjściem jest ucieczka do świata snów. Fantazja może złagodzić ból, ale czy jest magiczną pigułką?

ELOHIM – METAMORPHINE – reż. Hanna Rybak, 3 min. 17 sek., Ukraina 2020

Teledysk o spektrum jasnych i ciemnych stron silnego uczucia (lub prawdziwej miłości). Muzyka – Elohim.

PETRIWKA-REQUIEM  – reż. Kateryna Woznycia, 5 min. 16 sek. ,Ukraina 2020,

Przygody zdezorientowanego podmiotu w warunkach chaotycznej dekomunizacji. Chwila  zamętu, kiedy przyzwyczajenia zostają obalone. Film inspirowany oficjalną zmianą nazwy stacji Petriwka, co doprowadziło do ponownego nagrania nowym głosem wszystkich ogłoszeń kijowskiego metra.

LAUREACI NAGRODY PUBLICZNOŚCI FESTIWALU UKRAINA!

GNIAZDO TURKAWKI

Prawie 4 miliony Ukraińców wyjechało za granicę w poszukiwaniu lepszego życia. Daryna po ponad dwóch latach nielegalnej pracy we Włoszech wraca do kraju i do swojej rodziny. Spodziewa się dziecka ze swoim włoskim szefem. Staje przed dylematem. Gdzie lepiej i godniej żyć? I dla kogo? Laureat Złotego Księcia w kategorii najlepszy ukraiński film fabularny na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Odessie 2017.

PROCES. FEDERACJA ROSYJSKA VS. OLEG SENCOW

„Proces: Federacja Rosyjska vs. Oleg Sencow” opowiada historię ukraińskiego reżysera skazanego przez wojskowy sąd Rosji na 20 lat łagru za rzekomą działalność terrorystyczną. Oleg Sencow po swoim pierwszym filmie fabularnym „Gamer”, pokazywanym i nagrodzonym na kilku europejskich festiwalach, przygotowywał się do kolejnego filmu, kiedy rozpoczęły się demonstracje na kijowskim Majdanie. Sencow stał się jednym z działaczy Euromajdanu, potem wrócił na rodzinny Krym, gdzie mieszkał z rodziną. W maju 2014 roku został aresztowany w swoim domu w Symferopolu na Krymie przez Federalną Służbę Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej (FSB). Sencow został skazany na 20 lat ciężkiego obozu o zaostrzonym rygorze, mimo że na wstępie procesu główny świadek oskarżenia przed sądem odwołał swoje zeznania obciążające Sencowa, jako złożone pod presją i przymusem. 16 maja 2018 roku Sencow, przetrzymywany w kolonii „Biały niedźwiedź” na północy Rosji, wydał oświadczenie o rozpoczęciu głodówki, w którym domagał się wypuszczenia na wolność 64 obywateli Ukrainy przetrzymywanych z powodów politycznych w aresztach i koloniach karnych w Rosji. Sencow został zwolniony z więzienia we wrześniu 2019 roku.

MIT

Film opowiada historię życia Wasyla Slipaka – śpiewaka operowego o światowej
sławie i unikatowym głosie.

Wasyl urodził się we Lwowie, jednak potem przeprowadził się do Francji, gdzie mieszkał przez 19 lat. Tam miał wszystko, co zwykle nazywamy szczęściem: nazwisko, udaną karierę na scenach operowych całego świata, wiernych przyjaciół i miłość. Brał aktywny udział w Rewolucji Godności, przewodnicząc manifestacjom we Francji, później dołączył do grona wolontariuszy, pomagając Ukrainie. Zdawać by się mogło, że tyle wystarczy dla przedstawiciela twórczego zawodu. A jednak Wasyl postanowił opuścić scenę, by wstąpić w szeregi ochotników, kiedy wojna przyszła do jego ojczyzny. Podczas wykonania bojowego zadania, Wasyl Slipak zginął od kuli snajpera.

DO DOMU

„Do domu” – świetnie przyjęty na zeszłorocznym Festiwal de Cannes, ukraiński kandydat do Oscara, laureat Grand Prix Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Odessie i Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Bukareszcie.
Krymski Tatar Mustafa stracił najstarszego syna na wojnie między Rosją a Ukrainą. Postanawia przewieźć ciało zmarłego syna z Kijowa na Krym, by pochować go w rodzinnych stronach. Wraz z młodszym synem wyruszają w podróż, która odmieni ich relację.

KINO BIAŁORUSKIE

STRIPTIZ I WOJNA

Na peryferiach Mińska mieszka niezwykła para. Emerytowany podpułkownik, który utknął w postsowieckiej przeszłości, spędza swoje dni na kierowaniu regionalną organizacją weteranów, pisaniu artykułów wojskowych i esejów patriotycznych oraz organizowaniu spotkań ze studentami i kolegami. Dzieli dom ze swoim wnukiem Anatolem, który porzucił pracę inżyniera, aby realizować swoje prawdziwe powołanie jako striptizera. Marzy o założeniu własnego teatru erotycznego. Dziadek nie jest w stanie zaakceptować pasji wnuka i próbuje go nakłonić do powrotu do stabilnego życia. Konflikt pokoleniowy przekształca się w obraz współczesnej Białorusi i całego postsowieckiego regionu.